Սեպտեմբերի 21, 2019
ՀԵՏՔ համացանցային թերթում Դիանա Ղազարյանի տեղեկությամբ Երեւանի Աճեմյան փողոցում սկսվել է մի շինարարության հողային աշխատանքներ գոյություն ունեցող տան պատից բառացիորեն մի քանի սանտիմետր հեռավորությամբ առեւտրական կենտրոն կառուցելու համար: Ամբողջ տեղեկության մասին կարող եք կարդալ այստեղ :
Պատմությունը իրականում կենցաղային հարցի շուրջ է, թե արդյոք համաձայնության վկայականը տրվել է քրոջ կողմից թե կեղծվել է: Ինչեւէ, քաղաքապետարանը տվել է շինարարության թույլտվությունը հիմնվելով հարեւանի այդ համաձայնագրի վրա:
Եթե կա խարդախություն եւ օրենքի խախտում դրանով կզբաղվի ոստիկանությունը: Ինձ հետաքրքրում է այս իրավիճակի կառուցապատման եւ շենքերի կանոնաակարգերը:
Նախ նշեմ, որ Վարդան Աճեմյան փողոցը իր շրջապատով կառօւցապատված է ցածրահարկ սեփական տներով:
Ինչն է կարեւոր այս պատմության մեջ ինձ համար` եթե շինարարությունը իրականանում է սեփական հողամասի տարածքում եւ սահմաններում, ո՞րն է այն կարգավորող կանոնը թե ինչքան հեռավորության վրա պետք է կառուցվի հարեւանի շենքից եւ հատկապես լուսամուտներից: Արդյո՞ք կա այդպիսի պահանջ կամ կարգ: Եթե կա, ուրեմն անկախ նրանից թե հարեւանը տվել է համաձայնություն թե ոչ, նախագիծը սխալով է հաստատվել:
Եթե չկա նման կարգավորող պահանջ, ապա ինչո՞ւ պետք է կառուցապատողը ստանար հարեւան տան տիրոջ համաձայնությունը:
Ստիպված եմ կրկին օրինակ բերել Նյու-Յորքից, որտեղ ամեն օր եթե ոչ ժամ նոր շինարարություն է սկսվում: Պատկերացնո՞ւմ եք, որ ամեն մի այդպիսի նախագծի համար պահանջվեր հարւանի համաձայնությունը: Այդ քաղաքը ուղղակի չէր կառուցվի, որովհետեւ ամեն մի կառուցապատող փորձում է կառուցել իրեն պատկանող հողամասի առավել հնարավոր մեծ տարածքով կառույցը եւ երկու հողամասերի միջեւ թողնվող արանքը, թելադրված է սեյսմիկ պահանջներից:
Այստեղ կանգ առնենք: Իհարկե քաղաքի ամեն հատվածում կանոնը այդ չէ: Միայն բարձրահարկ շինարարության գոտիներում, իսկ ինչպես նկատեցիք վերեւում նշել էի որ Աճեմյան փողոցը կառուցապատված է ցածրահարկ տներով:
Եւ կրկին օրինակ բերելով Նյու-Յորքը` նշեմ որ այդպիսի գոտիներում լրիվ ուրիշ կառօւցապատման կանոններ են գործում: Օրինակ հենց նմանատիպ մասերում երկու տների միջեւ եղած հեռավորությունը մոտավորապես 4 մետր է: Եւ սա պահանջվում է բնականաբար լուսավորության եւ օդափոխության նպատակներով:
Եթե ինձ հարցնեք, այդ հեռավորությունը շատ քիչ է Երեւանի նման շոգ կլիմա ունեցող երկրի համար: Բայց դե Նյույորքցիները իրենց ավելի մեծ ճոխություն թույլ տալ չեն կարող:
Եւ այս ամենը մանրամասն նկարագրված է Կառուցապատման Կանոնակարգ (Zoning Regulation) կոչվող փաստաթղթում: Երկար բարակ գրելու փոխարեն մեջ բերեմ նման հեռավորությունները պատկերող դիագրամ:
Սա տարբերակներից մեկն է որը քննարկում է տան հողամասում տեղադրման երեք իրավիճակ: Եւ բոլոր դեպքերի համար պահանջվում է մինիմում 5+8=13 ոտնաչափ (3.9 մետր):
Հիմա ասելիքս ո՞րն է: Հարեւաններին կռվացնելու փոխարեն հարկավոր է ստեղծել նմանատիպ Կառուցապատման Կանոնակարգ, որպեսզի ե’ւ ապագա կառուցապատողը ե’ւ քաղաքապետարանում նախագիծ հաստատողը առաջնորդվի միասնական եւ բոլորի համար հասկանալի կանոններով: